حمل و نقل زمینی (جاده ای) به روشی از حمل و نقل بین المللی و داخلی کالا اطلاق میشود که در آن، برای حمل کالا از وسایل نقلیهی سنگین و ماشینهای مخصوص ترانزیت استفاده میشود. استفاده از قطار و خطوط ریلی از مصادیق حمل و نقل زمینی به حساب نمیآید، بلکه به این شیوه حمل و نقل ریلی گفته میشود. کامیونها، وانتها و انواع ماشینهای سنگین با توجه به نوع و ابعاد اجناس، از کابینهای مخصوص تعبیه شده برای باربری، استفاده میکنند تا از استحکام و اطمینان ارسال کالا مطمئن شوند .حمل و نقل زمینی یا جادهای از روشهای به صرفه در ارسال کالا برای صادرات یا واردات است. افرادی که در فرآیند ترابری کالا به شیوه زمینی(جادهای) نقش دارند شامل راننده کامیون، فروشنده یا مسئول ارسال (شرکت فورواردر)، مشتری(تحویل گیرنده کالا) میباشد.
ترانزیت جادهای نوعی واسطه برای تمام شیوههای حمل و نقل محسوب میشود. حمل و نقل زمینی (جادهای) بینالمللی دارای قوانین و مقررات گستردهتری نسبت به حمل داخلی کالا است. در حمل و نقل بین المللی عواملی از قبیل گمرک و مجوز ترخیص، قوانین و مقررات کشور مقصد، قوانین و مقررات کشورهای مابین مبدا و مقصد، کالای مجاز در هر کشور، و هزینههای عوارض دخیل هستند. در حمل و نقل بین المللی با کنوانسیونهای متعددی از جمله TIR و CMR، اینکوترمها، تشریفات گمرک و ترخیص روبرو هستیم.